godność

godność
{{stl_3}}godność {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}gɔdnɔɕʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_10}}f {{/stl_10}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}1) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}duma{{/stl_13}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_13}}honor{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}Würde {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}poczucie godności {{/stl_22}}{{stl_14}}Würde {{/stl_14}}{{stl_15}}f, {{/stl_15}}{{stl_14}}Ehrgefühl {{/stl_14}}{{stl_15}}nt {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}2) {{/stl_11}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}Pl {{/stl_37}}{{stl_8}}-ści{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}urząd{{/stl_13}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_13}}funkcja{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}Amt {{/stl_14}}{{stl_15}}nt, {{/stl_15}}{{stl_14}}Würde {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}piastować {{/stl_22}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_60}}lub {{/stl_60}}{{stl_49}}sprawować{{/stl_49}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_22}}\godność {{/stl_22}}{{stl_14}}ein Amt bekleiden {{/stl_14}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_60}}lub {{/stl_60}}{{stl_32}}ausüben{{/stl_32}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}3) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}nazwisko{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}jak Pana/Pani \godność? {{/stl_22}}{{stl_14}}wie ist Ihr Name? {{/stl_14}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • godność — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. godnośćści; lm M. godnośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} zaszczytne stanowisko, tytuł, funkcja, sprawowany urząd : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nadać komu jakąś godność. Piastować, sprawować jakąś godność. Godność marszałka …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • godność — ż V, DCMs. godnośćści 1. blm «poczucie, świadomość własnej wartości, szacunek dla samego siebie; honor, duma» Godność człowieka, pisarza, żołnierza itp. Mieć poczucie godności. Odejść, odmówić z godnością. 2. lm MD. godnośćści «zaszczytne… …   Słownik języka polskiego

  • godność — Coś uchybia czyjejś godności zob. uchybić …   Słownik frazeologiczny

  • patriarcha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. patriarcharsze; lm M. patriarchachowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w rodowej organizacji społecznej: mężczyzna będący głową rodu; protoplasta rodu, praojciec {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • infuła — ż IV, CMs. infułaule; lm D. infułauł 1. «liturgiczne nakrycie głowy biskupa (noszone także przez innych dostojników kościelnych)» Infuła biskupia. przen. «godność, stanowisko biskupa; biskupstwo» 2. hist. «w starożytnym Rzymie: opaska… …   Słownik języka polskiego

  • komandor — m IV, DB. a, Ms. komandororze; lm M. komandororzy, DB. ów 1. «stopień wojskowy w marynarce wojennej odpowiadający stopniowi pułkownika w armii lądowej; oficer mający ten stopień» 2. hist. «godność w dawnych zakonach rycerskich; dostojnik… …   Słownik języka polskiego

  • mitra — ż IV, CMs. mitratrze; lm D. mitr 1. «dwurożna, ozdobna czapka stanowiąca nakrycie głowy władców starożytnej Asyrii, Persji i Frygii» 2. «czterodzielna czapka z futrzanym otokiem noszona przez książąt wschodnich; podobne do niej w kształcie… …   Słownik języka polskiego

  • sahajdaczny — sahajdacznyni przym. od sahajdak ∆ Hetman sahajdaczny «dawna godność wojskowa u Kozaków odpowiadająca w wojsku polskim (XVII w.) stanowisku hetmana polnego; osoba piastująca tę godność» ‹ukr.› …   Słownik języka polskiego

  • senatorski — senatorskiscy przym. od senator Działalność, godność senatorska. ∆ hist. Izba senatorska «w Polsce przedrozbiorowej: wyższa izba sejmu senat» ∆ przestarz. Krzesło senatorskie «godność, stanowisko senatora» ◊ Senatorska głowa «człowiek mądry,… …   Słownik języka polskiego

  • tytuł — m IV, D. u, Ms. tytułule; lm M. y 1. «napis, nagłówek książki, dzieła literackiego, naukowego lub poszczególnych jego rozdziałów, nazwa czasopisma, artykułu, także nazwa sztuki teatralnej, filmu, utworu muzycznego, jakiejś imprezy itp.; nagłówek… …   Słownik języka polskiego

  • komandor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. komandororze; lm M. komandororzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stopień wojskowy w marynarce wojennej odpowiadający pułkownikowi w armii lądowej; oficer mający ten stopień… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”